Suchergebnisse

Kafkasya ve Karadeniz doğudan batıya uzanan enerji hatları açısından önemli bölgelerdir. Gürcistan ve Ukrayna ise bu bölgelerin hem NATO'nun hem de AB'nin güvenlik güvenlik politikalarında kritik bir konuma sahip ülkelerindendir. Söz konusu ülkeler gerek Batının enerji güvenliğini sağlamak gerekse Asya'nın batıya açılımını kontrol etmek için kilit noktalardan biridir. Bu noktalar aynı zamanda Rusya'nın yakın çevresinde yer almaktadır. 2008 Rusya–Gürcistan Savaşı ve 2014 Ukrayna Krizi, Rusya'nın Kafkasya, Karadeniz ve Doğu Avrupa gibi bölgelerde Sovyetler'in dağılmasından sonra meydana gelen güç boşluğunun kendisi dışında bir aktör tarafından doldurulmasına müsaade etmeyeceğini göstermiştir. Her ne kadar ABD ve AB günümüze kadar yumuşak güç kullanarak bölgede varlık göstemeye çalışmışsa da Rusya bunun karşılığında sert güç kullanmaktan çekinmemiştir. Bu izlenim dünyada Rusya ile ABD arasında yeni bir soğuk savaşın başladığını düşündürmüştür. Bu araştırma, somut veriler ışığında Rusya ile ABD arasında yaşananların mevcut uluslararası statükoyu bozma ve yeni bir soğuk savaşa yol açma potansiyelini incelemeyi hedeflemektedir. Bu kapsamda Rusya'nın süper güç statüsüne yükselme ihtimali ve AB'nin muhtemel tepkileri de araştırılan konular arasındadır.

Türk siyasal hayatı her ne kadar sürekli istikrarsızlıklar ve ekonomik dalgalanmalar ile anılsa da kısa sayılabilecek bir süre içerisinde oldukça fazla tecrübe kazanmış olduğu değerlendirilmiştir. Birçok parti ve seçim sistemlerinin denendiği, tek parti hükümeti ve koalisyon hükümeti dönemlerinin birden fazla örneği ile zenginleşmiş bir siyasal hayata sahip olmak aslında ülke menfaatleri açısından oldukça değerlidir. Ancak baskı gruplarının çeşitli müdahalelerine şahit olunmasının ve neredeyse her on yılda bir askeri darbe veya müdahalelerin gerçekleşmesinin demokrasinin siyasal zeminde gelişmesini engellemesine ve yukarıda bahsedilen zenginliğin karşılığının tam olarak alınamamasına neden olduğu söylenebilir. Türkiye'de çok partili hayatın 1950'den itibaren başladığını ifade etmek yanlış olmaz. Bu kapsamda yaklaşık yetmiş yıllık bir tecrübenin gerek yazılan tezlerde gerekse bilimsel makalelerde hak ettiği kadar yer almadığı tespit edilmiştir. Bu maksatla kaleme alınan bu çalışmada 1950-2015 yılları arasındaki seçimler ele alınmış olup kurulan tek parti ve koalisyon hükümetlerinin siyasi ve ekonomik istikrarı incelenmiştir. Elde edilen sonuçlardan sürdürülebilir siyaset konusunda bir analiz yapılmaya çalışılmıştır. Bu anlamda çalışmada; büyüme, enflasyon, işsizlik gibi istikrar temelli ekonomi tanımlamalarının yanında demokrasi, katılım kültürü, çoğulculuk ve siyaset ahlâkı üzerinden sürdürülebilirliğin önemi ortaya koymaya çalışılmıştır. ; Turkish political life has been assessed as having gained considerable experience in a short period of time, although it is constantly referred to instability and economic fluctuations. Having tried many party systems and electoral systems, having a political life enriched by single-party governments and multiple instances of coalition government periods, is in fact very valuable for the country's interests. At this point, the various interventions of the pressure groups have also been witnessed. Almost in every decade, military coups or interventions have prevented democracy from developing on the political horizon and have caused the failure of the mentioned wealth to be fully taken. It would not be wrong to say that the multi party political life in Turkey started from 1950. In this context, it has been determined that an expert of almost seventy years does not have enough scientific articles to be written in subject. In this study, the elections between 1950 and 2015 were considered and the political and economic stability of the single party and coalition governments established was investigated. From the results obtained, a definition of sustainable politics has been tried to be made. In this sense, based on economy definitions such as growth, inflation, and unemployment have sought to demonstrate the importance of sustainability through democracy, participation culture, pluralism and political morality.